Utonąć w marzeniach

"Marzenia”

Zatracam się.
Zatracam się w marzeniach,
Tak nierealnych i niespełnialnych.
O koronie złotej,
Władzy upragnionej.
O zamku wielkim,
Tronie przepięknym.
Mądrości wielkiej i niepowtarzalnej,
Sprawiedliwości niepodważalnej.
Życiu przez wieki,
Dla ludzkiej uciechy.

Lecz to są tylko marzenia,
Marzenia które nimi pozostaną.
A co z resztą? W przyszłości spełnialną?
O mężu kochanym,
Wiernym i oddanym.
Macierzyństwie nieodwołalnym,
Stanowisku popłacalnym.
A może o chłopaku z klasy,
O włosach złotych,
Uśmiechu radosnym
I oczach ufności.
Co w jego sercu skryte,
Poznać bym chciała.
Lecz czy się dowiem?
Trudna to sprawa.
A co z tym “przywędzanym”,

Jak zwie go tata.

Kocha, nie kocha,

Dylemat nie lada.

Komu oddać ciało?

Wiedzieć bym chciała.

Lecz gdy już oddam,

Oddam na wieki.

Pod jednym warunkiem:

Miłością życia duszy trwającą.

Zatracić się w tym wszystkim łatwo

I wrócić do rzeczywistości nie warto.

A może warto? 

Dla ich spełnienia, 

dla szczęścia namacalnego,

Oczu widocznego.

Z tym pytaniem już was zostawię.

Niech każdy panem swojego życia zostanie. 

------

Wróciłam z Krakowa, przy okazji zahaczyłam o Słowację. Naprawdę świetny kraj ludzie jacyś tacy zupełnie inni, aż chcę tam wrócić. A Kraków.... trochę przereklamowany. Z lekka zaniedbane to miasto. Wawel mi się bardzo podobał i bulwary ale rynek jakiś taki szary i smutny. Bardzo rzuciło mi się w oczy to że w Krakowie szyny tramwajowe nadal nie są oddzielone od ulicy gdzie jeżdżą samochody, a we Wrocławiu takie coś jest już rzadkością. Taki szczegół, ale bardzo zapadł mi w pamięci :D Oczywiście nie mówię  że jest to złe miasto, ale nie w moim guście. A no i niestety Wisła był bardzo zanieczyszczona, a szkoda. 

--------

Moje marzenia się sypią... Uciekam się już do ekstremalnych środków, po które w życiu bym nie sięgnęła i coś czuję, że i one nie pomogą, a obrócą się przeciwko mnie :( Tak bardzo chciałabym cofnąć czas o 2 lata.